Telkens als je begint met een zitperiode:

bouw je houding heel zorgvuldig op

een zacht gestrekte rug

trek je aan het borstbeen omhoog

duw de kin wat naar achteren

zo dat de oren boven de schouders staan

en trek je aan je kruintje naar het plafond

de ogen geloken

laten vallen op een plek vlakbij

of dicht

maar heel aanwezig, hier, in dit stil zittende, liefdevolle lichaam

adem door de neus

zoals het vanzelf gaat

het ademt, niet ik

de mond gesloten

het puntje van de tong

tegen het gehemelte

tegen de boven tanden

het begin van een glimlach

zo is het

duimtoppen raken elkaar zachtjes

en vormen een mooi ovaaltje met de handpalmen

pinken tegen de buikwand aan

ellebogen wat naar voren

oksels los

schouders laten afhangen (als een mantel)

leg je hoofd in je buik

zit diep onder de navel

en vanuit de kracht aldaar

niet meer bewegen

doodstil

steeds stiller worden

zolang je zit is alles wat er gebeurt, welkom

niets veranderen

niets willen verbeteren

alles zo laten

en als bijna vanzelf

zonder enige moeite of opzet

telkens weer de aandacht terug

naar inademing en uitademing

er is alleen maar … dit